Ik word 120 jaar

In het jaar 2076 geef ik een feest. Dan word ik 120 jaar. Volgens geriater De Cock, de lieveling der eeuwelingen, is dat een haalbare kaart. U bent allemaal uitgenodigd.

Het wordt een heerlijke tijd, in 2076. Mijn dame is dan 119 jaar jong. Eén keer per jaar slik ik een hele doos viagra en spelen we ‘De tijd van toen’.

Ik zal op zomerdagen in het park van Gent zitten lonken naar de jonge vrouwtjes van een jaar of 80. “Zijt ge niet beschaamd”, zal mijn madam krijsen, “het kan verdomme uw kleindochter zijn!”.

En op zondag vergadert de familie. Ook de 48 achterachterkleinkinderen zullen er zijn. “Draai nog eens een muziekje uit mijnen tijd”, zal ik mijn jongedames bevelen. De meisjes zullen dan de honderd jaar naderen, maar uit respect voor den ouwen halen ze een cd van Deep Purple vanonder het stof. En in de tuin zal ik tot groot jolijt van de 48 achterachterkleinkinderen luchtgitaar spelen op “Smoke on the water”.

Uiteraard schrijf ik dan. Ik heb een titel met ‘senior’ ervoor en vertel aan de jonge snaken over 11 september 2001, en over de tijden dat mensen nog op hun vijftigste van een pre-pensioen konden genieten.

In een bejaardentehuis krijgen ze me niet hoor, bij die oudjes van 140 gaan zitten knikkebollen, da’s niks voor mij. Mick Jagger zal dan 133 jaar zijn, ge zult zien, die zal ook nog op de weide van Werchter komen optreden, samen met La Esterella die dan een jaar of 480 moet zijn.

Fysisch zal ik nog een frisse kerel zijn. Grijze paardenstaart, misschien een oorbel, misschien een pamper, maar nog flink te been, met een wandelstok weliswaar, en een beetje kromgebogen, maar da’s een familietrek, daar begin ik dezer dagen al mee.

Terwijl u dit leest vertoef ik tussen bloedmooie en véél jongere wilde vriendinnen op Waregem Koerse.

Bij een glaasje wijn en een tafel vol zeevruchten zal ik mijmeren over het verleden en de toekomst.

Volgend weekeinde zal ik aan mijn dame vragen of ik wel 120 jaar wil worden.

Ik ken het antwoord al....