woensdag 30 september 2009

Jeugdsentiment...

Drie slows na de bamba


We waren nog eens met zijn allen thuis. De gang stond vol schoenen en laarzen. De jongedames hadden ook de vent van hun leven meegebracht. En tegen die zondagmiddag (ik had al zin in een kippenbil) kwamen ze met kleine oogjes ontbijten.

Was het een boeiend T-Dansant? vroeg ik. - Een watte? - Een TD ! - Luid gejoel en gejuich. Tegenwoordig ga je naar een fuif, of naar een party. Het woord T-Dansant bestaat niet meer.

Terwijl de jongedames wakker werden, plaagde ik hun jongeheren met de vraag of ze de gevel helpen schilderen volgende week. De twee verslikten zich beiden in een boterham met confituur.

En welke slows worden er nog gespeeld op die fuiven? polste ik geïnteresseerd. Hun blik verried verbijstering en medelijden. Slows,... hoe haal ik het in mijn hoofd. Ik moet de dementie wel heel nabij zijn. Geen DJ die nog slows draait!

Een beetje beschaamd wandelde ik door de tuin. Ik zou maar niet vragen of ze de Bamba nog dansen...

De kuskesdans. Daar was het ons om te doen, toen we tieners waren. Tijdens de Bamba kon je al merken welk meisje interesse vertoonde, welk meisje meer schonk dan drie onpersoonlijke zoenen op de kaak. Of welk meisje je uit de rij dansende, verlangende veulens kwam pikken. Ook ooit een hele bamba lang staan wippen zonder dat iémand je kwam zoenen? Trauma’s voor het leven bezorgde je dat als puber.

En na de kuskesdans moest je snel zijn. Want dan volgden er drie slows. En dertig andere jongens wilden met die ene wulpse meid over één tegel schuiven.

De slows van mijn tijd,... ik kan ze nog meezingen. ‘Du’ uiteraard, van Peter Maffay. Nights in white satin, Je t’aime, moi non plus, Aline, A whiter shade of pale, zelfs op Zeven anjers, zeven rozen heb ik nog tegen een chiromeisje aangeleund. En zij hing in mijn nek.

Ik was zogezegd gaan babysitten bij mijn zus. En ‘s anderendaags ontdekte moeder in mijn nek zeker 20 afdrukken van de stempel op de binnenkant van de pols van het chiromeisje. Kwaad dat ze was... maar in de ogen van mijn pa zag ik een stiekeme fiere blik.

In zijnen tijd waren het bals, en Lily Marleen, en tango’s en foxtrots....

1 opmerking:

  1. Het woord TD is met mijn generatie uitgestorven. Twintig jaar geleden was het kantelpunt: op de kaarten die je verkocht (49,99 frank, 50 frank zou duurder geweest zijn voor Sabam...) stond toen voor het eerst 'Fuif'... Enfin, chique stukje!

    BeantwoordenVerwijderen