zondag 8 november 2009

Jeans...

Echte mannen hebben een 36/32


Ik moet heel het weekeinde werken, dus tijdens die schaarse vrije uurtjes wil ik alleen quality time, had ik zaterdagochtend geëist. “Okee”, had mijn dame gelachen, en ze ontvoerde me naar het centrum van Gent.

Winkelen op een zaterdagochtend. Is dat de kwaliteit van het leven? Ik sjokte dus maar mee door de Veldstraat. “Je moet dringend een nieuwe jeansbroek hebben”, gebood mijn lieve meesteres. Dus we stapten een winkel naar binnen. Een schoonheid lachte me toe. “Ik ken haar”, fluisterde ik, “maar ik weet niet meer wie het is”. Ik werd kwaad op mezelf. Ik die zo trouw ben aan alle dames die ik graag heb. Een naam vergeten! Alzheimer loert achter de hoek.

Ik kreeg een jeans met knopen aangereikt, na een kennersblik van de dame. Ze loerde onbeschaamd naar mijn benen, mijn kruis en mijn kont, en ze wist meteen: “Dat is een 36/32”, concludeerde ze kordaat. Ik was onder de indruk. Zij kende me dus wel nog.

Pashokjes zijn uit de mode. Ik stond achter een stuk gordijn, terwijl mijn madam en de verkoopster naar binnen keken hoe ik me uit de ene en in de andere broek murwde. Weten zij dan niet dat ik van het beschaamde type ben?

Die 36/32 zat als gegoten om mijn atletisch onderlichaam. Maar kent u het probleem van een jeansbroek met koperen knopen, wanneer je die de eerste keer wil sluiten? Niet te doen!

Dus zat algauw mijn madam op de knieën voor mij, mijn nieuwe Levi’s dicht te knopen. En de verkoopster stond er grijnzend naar te kijken. De andere klanten keken beleefd de andere kant op. Dat maakte het nog erger!

Ik treuzelde lang genoeg om me weer aan te kleden, zodat mijn madam noodgedwongen mijn broek betaalde. Zoete wraak, en ik had behoefte aan een aperitief.

Onderweg mijmerde ik verder over de verkoopster. Hoe kan zij in godsnaam weten dat ik gezegend ben met de ideale maten 36/32?

“In feite moet ge nu mét uw nieuwe broek aan onder de douche stappen”, leerden mijn jongedames mij die middag. Dan past de jeans zich aan, aan uw goddelijk lichaam”. Ze proestten het uit.

Die middag at ik garnaalkroketten en fazant. Na het wildseizoen heb ik een 42/36 vrees ik.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten