Volgend jaar wil ik een kleine kerstboom, eiste moeder telkens weer, wanneer ze de dagelijkse portie dennenaalden van het tapijt veegde. Jaja, monkelde pa vanachter zijn krant. En een jaar later kwam hij weer triomfantelijk de straat ingereden, op de fiets, want een auto heeft hij nooit gehad, met een kanjer van een denneboom die een meter voor zijn voorwiel begon, en een meter achter zijn zadel eindigde. Het waren vrolijke winters in de Moscou-wijk te Gentbrugge.
En dan werd de houten trap uit het zoldergat getrokken, en onder het stof werden de kartonnen dozen gehaald met de ballen, het engelenhaar, de kerststal en de beeldjes, en de lampjes.
Altijd weer spannend was het, wanneer de lampjes werden uitgetest. Nooit brandden ze de eerste keer. En dan moesten ze allemaal worden vastgedraaid, of erger nog, er moest worden gezocht naar dat ene defecte lampje. Maar vader loste het hoedanook op. En dan versierden we de boom, mijn broertje, mijn zus en ik. En pa hing op de meest onmogelijke plekken in huis rode linten, en kerstballen en dennentakken.
Af en toe sneuvelde er een bal. En dan werd er triest gekeken, en fluisterden wij jaloers over onze neven Daniël, Freddy en Zak die er elk jaar mee opschepten dat zij in januari met elastiekjes àlle ballen uit hun kerstboom stuk mochten schieten. Dat leek ons toen het toppunt van rijkdom.
Toen onze boom volledig versierd was, kreeg vader de eer om het sluitstuk te plaatsen. “De pinne” zoals wij dat noemden, die helemaal bovenaan werd gezet als een soort bliksemafleider. Een zilveren kunstwerk dat elk jaar scheef stond.
En de drie koningen lagen achter de kerststal, die mochten pas in januari komen, en het kindeke Jezus mocht pas op kerstavond in de kribbe, na de tong in madeirasaus en na de middernachtmis.
Vader was fier. Tijdens avondlijke wandelingen keken wij in alle huiskamers naar binnen. Onze kerstboom was zeker de grootste van de wijk, en de schoonste ook. Eén keer opperde moeder dat er nu ook plastieken dennenbomen bestonden, daar vielen de naalden niet van uit. Vader keek zelden streng, maar zo een voorstel veegde hij met één blik van de wereld. Plastieken kerstbomen,... dat was verdomme voor socialisten en liberalen.
Gisteren versierde mijn madam de kerstboom. En ik heb de pinne mogen plaatsen. Het wordt een mooie winter in Ledeberg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten