Ik zat op een terras in Gent, en er kwam een oude dame in mijn richting gewandeld. ‘Gij zijt diene mens van de gazette. Ge hebt mij al veel keren doen schreien. Het is alsof ik heel uw familie ken, en ik zié nu dat ge nen deugniet zijt.’
Ik knikte blozend. ‘En nu lees ik u niet meer’, vervolgde ze, ‘wat moet ik doen?’
‘Kom alle dagen naar Ledeberg gewandeld en ik vertel u elke dag een verhaal’, probeerde ik.
Ze lachte een mooi vals gebit bloot. ‘Ge zijt ne sloeber! Mij gaat ge niet zot krijgen. Allez, ik ben weg, naar den docteur. Spataders jongen, let daar voor op. En zorg voor uw kleinkinders. Drie zeker? En de vierde in de Gentse Fieste? Ge wordt ook oud hee manneke.’
En weg wandelde de mooiste bloemetjesjurk van de stad. Zij weg uit mijn leven, ik uit het hare.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Heel mooi.
BeantwoordenVerwijderenhaha de max :-)
BeantwoordenVerwijderenGENT <3
vree wijs !
BeantwoordenVerwijderenik mis nu al bijna een jaar mijne Gentenaar maar hoop nu echt dat deze blog in mijn leven me weer een stukje heinwee doet krijgen naar mijn geboortestad Gent en vooral de wijk Moscou waar ik alle pleintjes en hoekjes heb onveilig gemaakt met mijn vele kapoenstreken..... en zeker niet vergeten bij iedere overwinning van onze buffalo's kon heel de st. genoistraat onze buffalomars horen .